Jak PXE Uruchomić obraz systemu Ubuntu z Windows Server 2008

W tym przewodniku wyjaśniono, jak skonfigurować maszynę z systemem Windows Server 2008, aby wypychała statyczny obraz systemu Ubuntu, który może zostać pobrany przez terminale bezdyskowe, dzięki czemu można mieć dowolną liczbę komputerów z w pełni funkcjonalną instancją Ubuntu bez dysku twardego, o ile są w stanie uruchomić system PXE.

To jest gościnny artykuł Alexandra Karnitisa i Cody'ego Dulla, dwóch czytelników, którzy pracują dla Hyndman Inc i musieli wymyślić, jak wykonać to zadanie dla swojej pracy. Byli na tyle uprzejmi, aby napisać proces dla wszystkich innych.

Dlaczego tego chcę?

Uruchamianie PXE ułatwia i obniża koszty zarządzania siecią, a możliwość obsługi niestandardowych obrazów systemu Ubuntu z serwera Windows Server może zwiększyć niezawodność środowiska. Możesz użyć tych obrazów, aby dać użytkownikom to samo podstawowe środowisko do pracy, mieć łatwy do przywrócenia system (wystarczy włączyć zasilanie urządzenia), przeprowadzić diagnostykę na niesprawnym urządzeniu i wiele więcej. Ponadto, serwując te obrazy z serwera Windows, możliwe jest wyświetlanie obrazów Windows i Ubuntu z jednej lokalizacji, jednak wykracza to poza zakres tego przewodnika.

Czego potrzebuję?

Windows Server 2008 Komputer z uruchomionymi Usługami wdrażania systemu Windows (WDS)
Klient zdolny do uruchamiania PXE
Windows Server Maszyna z uruchomionym DHCP
Serwer NFS (ten przewodnik zakłada, że serwer NFS jest taki sam jak serwer WDS, ale nie musi tak być)

Tworzenie serwera WDS

Instalowanie Usług wdrażania systemu Windows na serwerze Windows nie jest strasznie trudne, a firma Microsoft ma świetne przewodniki, które przeprowadzą Cię przez proces instalacji (2008 i 2008 R2 tutaj), więc ten przewodnik nie obejmie tego sposobu, ale wiedz, że chcesz zarówno serwer wdrażania, jak i serwer transportu. Zauważ też, że podczas konfigurowania roli, powinieneś zaznaczyć pole "Odpowiadaj na wszystkie (znane i nieznane) komputery klienckie" podczas instalacji, chyba że komputery, które uruchamiasz, są już znane Active Directory. Wynika to z faktu, że serwer odwołuje się do usługi Active Directory jako autorytetu w zakresie znanych i nieznanych urządzeń.

Przewodnik należy śledzić aż do sekcji "Kroki do dodawania obrazów", ponieważ będziemy dodawać nasze obrazy za pomocą metody pxelinux, a nie WDS.

Instalowanie pxelinux

Pobierz i wypakuj kopię syslinux (dostępne jest jedno możliwe źródło). Odtąd będziemy kopiować pliki, które Pixelinux musi uruchomić w katalogu WDS. W szczególności, dla pxelinux 5.01, oznacza to, że będziemy kopiować następujące pliki:

· Core \ pxelinux.0

· Com32 \ menu \ vesamenu.c32

· Com32 \ lib \ libcom32.c32

· Com32 \ elflink \ ldlinux.c32

· Com32 \ libutil \ libutil.c32

· Com32 \ chain \ chain.c32

Pliki te zostaną skopiowane do żądanego katalogu architektury (\ boot \ x64, \ boot \ x86 lub oba). Po skopiowaniu plików katalog architektury powinien wyglądać podobnie (istnieją niewielkie różnice między x86 i x64, ale nie dla pxelinux).

W tym przypadku katalogi architektury znajdują się w katalogu, który został określony w celu przechowywania plików WDS podczas dostosowywania roli WDS.

W tym momencie nie będziemy więcej używali dla innych plików syslinux, więc katalog syslinux może być bezpiecznie usunięty.

Konfigurowanie PXElinux

Plik konfiguracyjny pxelinux może być w dużym stopniu dostosowany, aby zapewnić unikalne menu rozruchowe dla różnych komputerów w oparciu o typ sprzętu i adres sprzętowy, lub w oparciu o adres IP lub zakres adresów IP (więcej o tym tutaj) i może dostarczyć całkiem sporo metody uruchamiania i dość solidny system menu (więcej o tym tutaj). Na potrzeby tego podstawowego przewodnika trzymamy się jednak domyślnego pliku konfiguracyjnego i wyjaśnimy podstawowe menu, które można wykorzystać do pxeboot LiveCD. Na początek pliki konfiguracyjne muszą znajdować się w podfolderze o nazwie "pxelinux.cfg", więc utwórz ten folder w tym samym katalogu, który skopiowałeś na pliki pxelinux. Stworzyliśmy także folder "Obrazy" obok folderu pxelinux.cfg, aby przechowywać wszystkie nasze obrazy linuksowe. W tym momencie folder architektury powinien wyglądać mniej więcej tak:

Teraz w folderze pxelinux.cfg utwórz plik o nazwie "default" bez rozszerzenia pliku.

Otwórz plik w edytorze tekstów, na przykład w Notatniku, i wpisz:

DEFAULT vesamenu.c32 PROMPT 0 NOESCAPE 0 ZEZWOLENIA 0

# Limit czasu w jednostkach 1/10 s

TIMEOUT 30 # 3 sekund timeout.
MARGINOWANIE MENU 10
MENU ROWS 16
MENU TABASZCZYZNA 21
MENU TIMEOUTROW 26
MENU COLOR BORDER 30; 44 # 20ffffff # 00000000 brak
MENU COLOR SCROLLBAR 30; 44 # 20ffffff # 00000000 brak
MENU KOLOR TYTUŁ 0 #ffffffff # 00000000 brak
MENU KOLOR SEL 30; 47 # 40000000 # 20ffffff
MENU TYTUŁ Menu Netboot

# - Przykładowy rozruch LiveCD

ETYKIETA

kernel Images / UbuntuLIVE / casper / vmlinuz # lokalizacja jądra

append boot = casper netboot = nfs nfsroot =: / RemoteInstall / Boot / x64 / Obrazy / UbuntuLIVE initrd = Obrazy / UbuntuLIVE / casper/initrd.gz

Zwróć uwagę, że ta konfiguracja zakłada, że obraz jest przechowywany w katalogu Images / UbuntuLIVE z katalogu architektury.

Aby uzyskać więcej informacji na temat tego, co robi, możesz spojrzeć na:

https://www.howtogeek.com/61263/how-to-network-boot-pxe-the-ubuntu-livecd/

Tworzenie udziału NFS

Utworzenie udziału NFS jest również bardzo proste na serwerze Windows i można to zrobić, wykonując poniższe kroki. Jest jednak kilka rzeczy do zapamiętania w odniesieniu do uprawnień.

Po pierwsze, uprawnienia NTFS do folderu udziału będą musiały zostać zmienione, ponieważ grupa Wszyscy będzie musiała mieć uprawnienia do odczytu i wykonywania..

Upewnij się, że utworzony udział jest udziałem NFS, a nie udziałem SMB.

Ponadto wszystkie komputery będą musiały mieć dostęp anonimowy, a uprawnienia Wszyscy NTFS będą musieli być stosowane do anonimowych użytkowników.

Gdy wszystko zostanie skonfigurowane, może minąć trochę czasu, zanim wszystkie ustawienia będą propagowane przez sieć, ale gdy już to zrobią, powinno być możliwe rozpoczęcie obsługi LiveCD z pudełka Windows Server! Aby przetestować serwer, możesz udostępnić prosty LiveCD pobrany ze strony Ubuntu. Możliwe jest jednak również udostępnienie niestandardowego LiveCD. Jeśli planujesz wykonać podstawową konfigurację na LiveCD, możesz wykonać następujący krok:

https://www.howtogeek.com/109736/how-to-create-a-custom-ubuntu-live-cd-or-usb/

Jeśli jednak chcesz dokonać bardziej intensywnej personalizacji, takiej jak podkręcanie Unity, której nie można zrobić dobrze przy użyciu powyższej metody, lub jeśli chcesz wziąć prostą maszynę i podać identyczne kopie, inną dość prostą metodę, która Pozwól, aby obraz, który może być serwowany, wygląda następująco:

Tworzenie i dostosowywanie płyty CD Ubuntu Live

Tworzenie nowego niestandardowego obrazu jest łatwe. Pobierz i zainstaluj odtwarzacz maszyny wirtualnej, jeśli jeszcze go nie masz. Kroki w tym przewodniku dotyczą Oracle VM VirtualBox. https://www.virtualbox.org/wiki/Downloads

Utwórz nową maszynę wirtualną, wybierz Linux jako Typ i Ubuntu lub Ubuntu (64 bit) jako wersję, w zależności od twoich preferencji, kliknij Dalej.

Wybierz ilość pamięci do przydzielenia, zalecane jest co najmniej 1024 MB, kliknij przycisk Dalej.

Wybierz, aby utworzyć nowy wirtualny dysk twardy teraz typu VDI i uczynić go dynamicznie przydzielonym.

Na koniec ustaw rozmiar wirtualnego dysku twardego. 4 GB to minimum, ale zalecane jest 6-8 GB.

Pobierz Ubuntu 12.04 LTS Live CD ze strony Ubuntu. Upewnij się, że wybrałeś tę samą wersję, którą wybrałeś w kroku 2. http://www.ubuntu.com/download/desktop

Przejdź do ustawień właśnie utworzonej maszyny wirtualnej. W obszarze Pamięć masowa kliknij pojedynczy dysk w obszarze Kontroler: IDE. Po prawej stronie ekranu pod Atrybuty, kliknij dysk ze strzałką obok pola Napęd CD / DVD. Kliknij Wybierz wirtualny plik. Przejdź do miejsca, w którym pobrałeś Live CD i wybierz go.

Możesz teraz uruchomić maszynę wirtualną i zainstalować Ubuntu 12.04.

Po zainstalowaniu wprowadź wszystkie pożądane zmiany. Niektóre z wprowadzonych przez nas zmian obejmowały:

Jeśli będzie to używane przez kogokolwiek, z wyjątkiem administratorów systemu, utwórz konto użytkownika jako zwykłego użytkownika, ustaw tak, aby logował się automatycznie, nie wymagając hasła.
Usuń niepotrzebne programy w zależności od celu końcowego obrazu. Niektóre większe programy, które można usunąć, jeśli nie są potrzebne, to: Firefox, LibreOffice, Gwibber, Thunderbird, empatia i dowolne gry. Możesz to zrobić za pomocą czyszczenie umiejętności polecenie w terminalu lub instalując Menedżer pakietów Synaptic z Centrum oprogramowania Ubuntu.
Pod Aplikacje startowe, utwórz wpis dla dowolnego programu, który chcesz uruchomić w czasie rozpoczęcia. Na przykład, jeśli te maszyny będą używane głównie do połączeń ze zdalnym pulpitem, ustaw Remmina Remote Desktop do automatycznego uruchamiania.
Aby zmienić domyślną rozdzielczość, utwórz plik, który uruchomi polecenie xrandr.
- Przykładowy skrypt, który został użyty do wyłączenia zintegrowanego wyświetlacza na naszych cienkich klientach i zmiany rozdzielczości podłączonych monitorów, to dwa następujące wiersze:
  xrandr --output LVDS1 -offx
  
  randr - output VGA1 - podstawowa - tryb 1280x1024

Wykonaj plik wykonywalny i dodaj go Aplikacje startowe.
Dodatkowe polecenia można uruchamiać przy starcie przy użyciu tej metody.
Pamiętaj, że będzie to działać tylko wtedy, gdy wszystkie Twoje urządzenia będą podobnie oznaczać swoje wyświetlacze. Jeśli masz wiele modeli, może być konieczne bardziej wyrafinowane podejście.

Odblokuj pozostałe ikony z programu uruchamiającego, które nie muszą tam być, i dodaj te, które chcesz dodać.

Po dokonaniu wszystkich dostosowań należy zainstalować Remastersys. Pomimo niektórych postów możesz znaleźć na forach, Remastersys jest nadal uruchomiony.

Dostać Menedżer pakietów Synaptic przez wejście sudo apt-get install synaptic na terminalu lub odbierz Centrum oprogramowania Ubuntu.
Uruchom następujące polecenie w terminalu, aby pobrać klucz gpg repozytorium:
sudo wget -O -http: //www.remastersys.com/Ubuntu/remastersys.gpg.key | dodaj apt-key -
Otwórz plik /etc/apt/sources.list w edytorze tekstowym z prawami sudo dołącz następującą linię, zmieniając w razie potrzeby dokładną wersję: deb http://www.remastersys.com/ubuntu precise main
otwarty Synaptic i wyszukaj Remastersys. Oznacz paczki Remastersys i Remastersys-gui do zainstalowania, naciśnij przycisk Zastosuj, aby zainstalować.
otwarty Remastersys-gui i wybierz Utworzyć kopię zapasową.

Masz teraz niestandardowy CD na żywo. Następnym krokiem jest przeniesienie go na serwer. Jeśli postępowałeś zgodnie z przewodnikiem Konfigurowanie systemu Windows Server 2008 do PXE Ubuntu, oto kroki, aby wdrożyć obraz.

W terminalu uruchom następującą komendę, aby utworzyć klienta Ubuntu VM i NFS. sudo apt-get install rpcbind nfs-common
Utwórz katalog, w którym chcesz zamontować udział NFS. sudo mkdir / NFS
Musisz teraz zamontować udział NFS z przyznanymi uprawnieniami do zapisu. Zaleca się utworzenie dodatkowego udziału w celu przesyłania plików z klienta do serwera podczas udostępniania, ponieważ system plików rozruchu pxe zwykle nie ma takiego uprawnienia.
sudo mount: / / NFS
dawny. sudo mount 192.168.1.24:/TempNFS / NFS
Skopiuj nowo utworzone iso do zamontowanego udziału
sudo cp /home/remastersys/remastersys/custom-back.iso / NFS
W tym momencie skończysz z maszyną wirtualną Ubuntu. Na serwerze Windows przejdź do miejsca, w którym skopiowano iso i wyodrębnij zawartość za pomocą narzędzia do przetwarzania plików graficznych, takiego jak Power ISO. http://www.poweriso.com/download.htm
Utwórz folder w katalogu / boot / x64 / Images i skopiuj zawartość iso do tego folderu.
Jeśli twój serwer jest poprawnie skonfigurowany, powinieneś zobaczyć dostosowaną wersję Ubuntu Live CD jako jedną z opcji uruchamiania PXee podczas uruchamiania klienta bezdyskowego.

Aby zmienić niestandardowy obraz, wróć do VM i powtórz kroki od góry, zaczynając od kroku, w którym wybrałeś obraz dysku do uruchomienia. Tym razem zamiast używać domyślnego dysku CD pobranego z Ubuntu, użyjesz eksportowanego pliku kopii zapasowej ISO.