Linux był kiedyś trudny w instalacji i użyciu - teraz jest to łatwe
Linux jest łatwiejszy w instalacji i użyciu niż kiedykolwiek wcześniej. Jeśli próbowałeś go zainstalować i używać lata temu, możesz dać nowoczesną dystrybucję Linuksa drugą szansę.
Używamy Ubuntu 14.04 jako przykładu tutaj, ale Linux Mint jest bardzo podobny. Inne dystrybucje Linuksa również uległy poprawie, chociaż nie wszystkie są tak zręczne.
Co będzie trzeba zainstalować Linux
W miarę, jak Internet stawał się coraz szybszy, wiele dystrybucji Linuksa skurczyło się, by konsumować mniej miejsca niż kiedykolwiek wcześniej. W dawnych czasach może być konieczne pobranie pięciu różnych obrazów CD i wypalenie ich na dyskach, wymieniając dyski po zakończeniu procesu instalacji. Lub może być konieczne pobranie ogromnego pliku ISO, który ledwo mieści się na jednej płycie DVD - lub nawet wielu płyt DVD o wartości!
Współczesne dystrybucje Linuksa mają zwykle rozmiar jednej płyty CD. Wiele z nich rozrosło się, by zajmować nieco więcej miejsca niż jedna płyta CD, więc musiały zostać nagrane na DVD. Są one jednak tak małe, jak to tylko możliwe, i nie wypełniają całego DVD.
Nie potrzebujesz już zapisywalnego dysku. Możesz utworzyć bootowalny dysk USB zawierający dystrybucję Linuksa. W rzeczywistości jest to lepsza, szybsza alternatywa. Nie potrzebujesz bardzo dużego dysku USB - nawet dysk USB o pojemności 1 GB powinien pasować do większości dystrybucji, a 2 GB powinno wystarczyć.
Nie potrzebujesz też specjalistycznego sprzętu do uruchamiania Linuksa, ponieważ Linux obsługuje więcej sprzętu niż kiedykolwiek. Dotyczy to nawet laptopów, które w pewnym momencie były słabym punktem dla Linuksa. Dystrybucje Linuksa również zyskały lepsze zarządzanie energią, dzięki czemu mogą wycisnąć więcej życia z baterii laptopa.
Proces instalacji
Proces instalacji był bardziej skomplikowany. Załadowałbyś system z dysku i uzyskasz dostęp do instalatora, który może rozpocząć się w trybie tekstowym, zanim zabierze Cię na skomplikowaną serię ekranów konfiguracyjnych.
Jeśli chcesz zainstalować system Linux w konfiguracji podwójnego rozruchu wraz z systemem Windows, musisz zmienić rozmiar partycji Windows z wyprzedzeniem. Linux nie mógł wiarygodnie zmienić rozmiaru partycji NTFS i wielu osób, które próbowały doświadczać utraty danych.
Po zainstalowaniu systemu Linux uruchom go, aby go przetestować. Czy dystrybucja Linuksa jest stabilna, czy obsługuje Twój sprzęt i czy ci się podoba? Jeśli wystąpił problem, musisz wybrać inną dystrybucję Linuksa i powtórzyć proces.
Możesz uruchomić Linuksa z dysku bez instalowania go, ale wymagało to wyspecjalizowanej dystrybucji Linuksa, takiej jak Knoppix.
Obecnie prawie każda dystrybucja Linuksa udostępnia "na żywo" nośniki, które podwajają się jako nośniki instalacyjne. Włóż dysk lub dysk USB z systemem Ubuntu do komputera i możesz ponownie uruchomić komputer bezpośrednio w środowisku na żywo. Możesz sprawdzić, czy twój sprzęt działa poprawnie i czy ci się podoba bez instalowania czegokolwiek. Jeśli wystąpi problem, możesz zrestartować system i nic się nie zmieni w twoim systemie. Jeśli chcesz po prostu trochę pograć z Linuksem, nie musisz go instalować. Jeśli masz komputer z systemem Windows 8 i Bezpiecznym uruchomieniem, może być konieczne wyłączenie funkcji Bezpiecznego rozruchu w celu zainstalowania systemu Linux - ale powinno to być szybkie.
Proces instalacji jest znacznie szybszy. Od lat Ubuntu ma prosty kreator instalacji z kilkoma ekranami, które pytają o strefę czasową, układ klawiatury, nazwę użytkownika, hasło i konfigurację partycji. Proces partycjonowania jest najbardziej zaangażowany, ale dotyczy to również instalacji systemu Windows - i system Ubuntu może automatycznie partycjonować twój dysk na kilka sposobów. Nie musisz zmieniać rozmiaru partycji z wyprzedzeniem, ponieważ system Linux może niezawodnie zmieniać rozmiar partycji NTFS. (W każdym razie powinieneś zawsze mieć kopie zapasowe ważnych plików).
Proces instalacji odbywa się nawet na żywo, dzięki czemu można przeglądać Internet lub przeglądać system Linux na kilka minut, aby zainstalować.
Zainstaluj system Linux w konfiguracji podwójnego rozruchu i możesz wybrać system operacyjny, z którego chcesz korzystać po każdym uruchomieniu komputera, tak jak działa Boot Camp na Macu.
Konfiguracja sprzętu
Konfiguracja sprzętu była znacznie większym problemem. Kreator instalacji może próbować automatycznie wykryć cały sprzęt, pytając, czy jest on poprawny i dający opcje modyfikowania parametrów. Jeśli próbowałeś zainstalować Linuksa na komputerze z urządzeniami peryferyjnymi ISA z powrotem w ciągu dnia, możesz nawet ręcznie wpisać wartości IRQ, aby uzyskać działanie!
Autodetekcja obsługuje teraz wszystkie te rzeczy w locie. Nawet notorycznie elegancki plik XF86Config został zastąpiony graficznym serwerem X.org, który automatycznie wykrywa i konfiguruje twój sprzęt graficzny.
Używanie dysku CD, DVD, napędu USB lub dyskietki (hej, to było dawno temu!) Może być również kłopotliwe. Dystrybucje systemu Linux próbowały automatycznie "zamontować" nośniki wymienne, gdy zostały włożone. To nie zawsze działało poprawnie, a czasami trzeba było montować rzeczy ręcznie. Dzisiaj montaż odbywa się automatycznie - wkładasz dysk i jest on gotowy do użycia natychmiast, tak jak jest w systemie Windows.
Linux zawiera również natywną obsługę odczytu i zapisu w systemach plików Windows NTFS, więc nie musisz szukać wsparcia dla zapisu NTFS. Możesz normalnie pisać na dysku Windows.
Dołączone oprogramowanie i narzędzia konfiguracyjne
Wiele starszych dystrybucji Linuksa, które pojawiły się jako zestawy wielopłytowe, zawierało dużą ilość oprogramowania. Wykonaj "kompletną" instalację i możesz skończyć z dużą ilością nadmiarowego oprogramowania zaśmiecającego twoje menu - obrazuj menu internetowe z pięcioma różnymi wieloprotokołowymi klientami czatu online.
narzędzia konfiguracyjne mogą być również nieporęczny, takich jak SUSE YaST (Yet Another Setup Tool), który dostarczył panele konfiguracyjne dla zarządzania różne pliki konfiguracyjne i zestaw skryptów, które biegły za każdym razem, gdy dokonane zmiany.
Współczesne dystrybucje Linuksa przyjmują odmienne podejście. Obejmują one mniejszą liczbę ręcznie wybieranych programów komputerowych oraz prostszy zestaw podstawowych, łatwych w użyciu narzędzi konfiguracyjnych. Próbują wykonać tak dużo automatycznej konfiguracji, jak to tylko możliwe.
Sieć
Był czas, gdy Internet Explorer 6 rządził siecią. Regularnie natknąłeś się na witryny internetowe przeznaczone tylko dla programu Internet Explorer, obowiązkowe formanty ActiveX, których nie można zainstalować, lub tylko witryny, które nigdy nie przeszkadzały w testowaniu na niczym innym niż IE. Spróbowałbyś obejrzeć wideo online i zmagać się z próbami mplayerplug-in, aby odtwarzać zawartość Windows Media lub QuickTime na stronach internetowych. Przynajmniej RealPlayer był świetnym miejscem - tak, RealPlayer dostarczył oficjalną wtyczkę do przeglądarek dla systemów Linux, dzięki czemu można było oglądać niektóre (nie wszystkie) treści RealVideo online.
Internet jest dziś zupełnie innym miejscem. Mozilla Firefox i Google Chrome działają w systemie Linux i działają równie dobrze jak w systemie Windows. Bardzo rzadko natkniesz się na witrynę działającą tylko w Internet Explorerze - chyba że mieszkasz w Korei Południowej. Witryny używają wtyczki Flash lub HTML5 do filmów internetowych i oba działają w systemie Linux. Silverlight, którego wciąż używa Netflix, jest problemem - ale są sposoby na oglądanie Netflixa na Linuksie i Netflix zmierza w stronę HTML5.
Dodatkowo, ponieważ coraz więcej programów staje się oparta na Internecie, brak wsparcia dla oprogramowania dla komputerów stacjonarnych przez system Linux stał się mniejszym problemem. Na przykład, jeśli naprawdę chcesz uzyskać zgodność z pakietem Microsoft Office, możesz skorzystać z darmowej usługi Microsoft Office Online w swojej przeglądarce. Obsługa oprogramowania dla komputerów stacjonarnych uległa nawet poprawie - możesz zainstalować Skype firmy Microsoft na Linuksie lub zainstalować usługę Steam firmy Valve i grać w setki komercyjnych gier, które teraz obsługują system Linux.
Instalowanie oprogramowania
Dyski dystrybucji systemu Linux były tak duże, ponieważ zawierały dużą liczbę pakietów oprogramowania. Kiedy chciałeś zainstalować program, wiele dystrybucji Linuksa zainstalowało go z ich dysków.
Dystrybucja, taka jak Mandrake lub SUSE Linux, mogłaby się odbywać bez skonfigurowania repozytoriów oprogramowania internetowego. Być może będziesz musiał udać się do strony trzeciej jak rpm.pbone.net i szukać pakietów innych producentów oprogramowania opracowanych dla dystrybucji systemu Linux, pobieranie i instalowanie każdego pakietu i jego zależności ręcznie. Proces pobierania tylko pakiet aby zostać poinformowany, że to wymaga innego pakietu, a następnie pobrać ten pakiet tylko do bycia poinformowanym to wymagane kolejną paczkę, był znany jako „piekło zależności”. Można nawet spotkać okrągły piekło zależności, gdzie pakiet 1 wymagany pakiet 2, pakiet 2 wymagany pakiet 3 i pakiet 3 wymagany pakiet 1. Powodzenia z tym!
Dystrybucje Linuksa są teraz o wiele lepsze, zapewniając wstępnie skonfigurowane internetowe repozytoria oprogramowania z niemal całym oprogramowaniem, jakiego można chcieć. Możesz zainstalować oprogramowanie Linux za pomocą kilku kliknięć lub jednego polecenia - zostanie ono pobrane i zainstalowane automatycznie wraz z innym wymaganym oprogramowaniem. (Tak, niektóre dystrybucje Debiana jak zrobił to nawet wiele lat temu, ale popularne RPM oparte dystrybucje Linuksa, takich jak Red Hat, Mandrake i SUSE nie. Ubuntu odziedziczył swój doskonały system zarządzania oprogramowaniem z Debiana, a nawet te oparte RPM dystrybucje wyczyściły swoje działania.)
Centrum oprogramowania Ubuntu wygląda i działa tak, jak "sklep z aplikacjami", chociaż dystrybucje Linuksa zajmowały scentralizowane zarządzanie oprogramowaniem, zanim było chłodno.
Własne oprogramowanie
Kiedy nadszedł czas, aby zainstalować lub zastrzeżoną patentem obciążone oprogramowanie - jak NVIDIA lub AMD graficznych kierowców, Flash, wsparcie MP3 lub kodeków - zostałeś zatrzymany często szukają repozytorium innej firmy, która zawierała te rzeczy. Mandrake miał Front Wyzwolenia Penguina (PLF), SUSE miał repozytorium Packmana, a Fedora miała rpm.livna.org. Musisz znaleźć odpowiednie repozytorium dla swojej dystrybucji, dodać je do swojego systemu i zainstalować tam oprogramowanie. Aktualizacja jądra systemu Linux może spowodować awarię sterowników zainstalowanych przez inną firmę.
Obecnie większość tych rzeczy jest dostępna w standardowym repozytorium dystrybucji. Ubuntu daje nawet jedno pole wyboru w instalatorze, aby szybko pobrać wsparcie dla Flash, MP3, typowych formatów plików wideo i wszystkich potrzebnych rzeczy. Konieczne są dalsze badania lub dodatkowa konfiguracja. (Jedynym wyjątkiem jest tutaj komercyjne wsparcie odtwarzania DVD, które jest prawdopodobnie nielegalne w USA.
Zdecydowana większość sterowników sprzętowych została uwzględniona, więc nie musisz ich szukać. Jeśli potrzebujesz sterownika z zamkniętym źródłem, Ubuntu zawiera narzędzie, które automatycznie je znajdzie i zainstaluje. Są one oficjalnie wspierane przez Ubuntu tak bardzo, jak to możliwe, więc aktualizacje jądra nie będą ich łamać.
Nie każda dystrybucja Linuksa jest Ubuntu. Fedora wierzy w oprogramowanie o otwartym kodzie źródłowym i nie pomoże ci znaleźć tych obciążonych patentem rzeczy lub sterowników z zamkniętym kodem źródłowym. Arch Linux rezygnuje z automatycznej konfiguracji i opuszcza terminal, aby skonfigurować system i skonfigurować ustawienia samodzielnie.
Niektóre osoby będą chciały tego rodzaju dystrybucji Linuksa, ale nie są już jedyną opcją.
Image Credit: francois on Flickr
