Czym jest fotografia HDR i jak z niej korzystać?

Być może słyszałeś enigmatyczny skrót "HDR" w odniesieniu do fotografii, a nawet widziałeś go jako funkcję na smartfonie. Oznacza "High Dynamic Range" i tworzy zdjęcia ze wspaniałymi, niemożliwymi szczegółami i wyrazistością - choć może również pomóc w uniknięciu sylwetki i innych problemów na normalnych zdjęciach.

Dzisiaj dowiemy się o różnych typach obrazowania HDR, demistyfikujemy pewną mylącą terminologię i przyglądamy się różnym powodom, dla których HDR w ogóle istnieje. Jeśli chcesz poszerzyć swoją wiedzę z zakresu fotografii, zajrzyj do środka.

Co to jest HDR i dlaczego go potrzebuję?

Kamery są ograniczone do ilości szczegółów obrazu, które można zarejestrować, gdy czujnik jest wystawiony na działanie światła. Niezależnie od tego, czy korzystasz z ustawień automatycznych, czy robisz zdjęcia, korzystając ze zręcznie dostrojonych ustawień ręcznych, Twoim celem jest wykorzystanie dostępnego światła w celu zmaksymalizowania szczegółów obrazu wynikowego. Problem polega na tym, że fotografujesz ciężkie cienie i jasne światła, jesteś zmuszony do utraty szczegółów w jednym lub drugim zakresie.

Wykwalifikowany fotograf może dostroić swoje elementy ekspozycji, aby uzyskać jak najwięcej szczegółów w cieniach lub podświetleń, lub wybrać środek drogi, "właściwe" rozwiązanie ekspozycji, i stracić trochę szczegółów w obu. Wiele szczegółów w obszarach jasnych sprawi, że wszystko inne zmieni się w solidną, ciemną czerń (u góry po lewej pod spodem). Skoncentrowanie się na szczegółach w ciemniejszych obszarach spowoduje umycie podświetlonych obszarów (w prawym dolnym rogu poniżej). Większość ludzi prawdopodobnie wybiera coś pośrodku, aby uzyskać przyzwoicie wyglądający obraz, ale nadal nie jest idealny.

Używanie tego rodzaju "normalnej" ekspozycji, gdy fotograf musi podejmować trudne decyzje, jest czasami nazywane "Standardowym" lub "Niskim" obrazowaniem z zakresu dynamicznego.

HDR rozwiązuje ten problem, wykonując wiele zdjęć z różnymi ekspozycjami, a następnie łącząc je, aby uzyskać najlepsze z możliwych światów: szczegóły w cieniach i szczegóły w najważniejszych wydarzeniach.

Aby uniknąć nieporozumień, warto zauważyć, że istnieje wiele różnych metod tworzenia obrazów, które są określane jako HDR lub High Dynamic Range Imaging. Wiele z tych metod jest bardzo różnych, mimo że terminologia często się nakłada. Podczas myślenia o HDR pamiętaj o następujących kwestiach:

Zwykłe metody tworzenia obrazów mają mniejszy zasięg niż ludzkie oko. Są one nazywane "Standard" lub "Low Dynamic Range".
Istnieją metody i hacki do obejścia tych ograniczeń obrazu, a metody te są czasami nazywane metodami obrazowania HDR. Te specyficzne metody są zazwyczaj starsze i wcześniejsze niż cyfrowe połączenie obrazów.
Istnieją również High Dynamic Range formaty obrazów i przestrzenie kolorów, które mają większe zakresy wartości niż standardowe formaty zakresów, zdolne do przechwytywania bogatych szczegółów w cieniach i światłach jednocześnie. Są one również poprawnie nazywane HDR i nie są tym samym, co poprzednio wymienione metody. Zwykle są one przechwytywane natywnie, ze sprzętem HDR.
Do czego odnoszą się najbardziej nowocześni fotografowie cyfrowi Obrazowanie HDR na czym się skupimy dzisiaj-metoda łączenia danych obrazu z wielu cyfrowych ekspozycji w celu utworzenia jednej fotografii z detalem, która normalnie nie jest możliwa.

Możesz to zrobić ręcznie, wykonując wiele zdjęć i używając oprogramowania do edycji zdjęć, aby utworzyć obraz lub ze smartfonem. Większość nowoczesnych smartfonów ma wbudowane funkcje HDR, które wykonają trzy zdjęcia w krótkich odstępach czasu i łączą je w jedno zdjęcie HDR. Sprawdź w swojej aplikacji aparatu przycisk "HDR" i wypróbuj go. Może zaoszczędzić wiele zdjęć, które w innym przypadku wyglądałyby na wyblakłe (jak na zdjęciu poniżej).

Niektóre aparaty cyfrowe mogą mieć podobną opcję. Inne jednak - zwłaszcza starsze - mogą nie, w tym przypadku rzeczy są nieco bardziej skomplikowane.

Techniczne rzeczy: Jak tworzone są obrazy HDR

Wychodząc z problemów typowej fotografii standardowej, możemy myśleć o obrazowaniu HDR jako o technikach łączących informacje o obrazie z wielu ekspozycji w jeden obraz z detalami wykraczającymi poza ograniczenia pojedynczych ekspozycji. Dobrze poinformowani fotografowie braketing obrazu podczas fotografowania sceny lub zatrzymywania lub zamykania ekspozycji w celu zwiększenia szansy na znalezienie odpowiedniego poziomu ekspozycji "złotego skarabeusza". Nawet jeśli twój światłomierz lub ustawienie automatyczne może powiedzieć, że wybrano właściwą ekspozycję, wielokrotne użycie tej samej kompozycji z wieloma ustawieniami przysłony lub czasu otwarcia migawki znacznie zwiększy twoje szanse na uzyskanie tego "najlepszego" obrazu z twojego ujęcia.

Funkcja HDR Imaging korzysta również z bracketingu, ale w inny sposób. Zamiast fotografowania wielu ekspozycji w celu uzyskania najlepszego obrazu, HDR chce uchwycić maksymalne możliwe szczegóły w całym zakresie światła. Fotografowie zwykle mają do czynienia z wyborem utraty szczegółów w najjaśniejszych miejscach, a cienie mogą obejmować wielokrotne ekspozycje, najpierw fotografowanie szczegółów w cieniach, następnie szczegóły w najciekawszych momentach i ekspozycję "złotego złota" gdzieś pośrodku. Bracketing w ten sposób, profesjonaliści tworzą bloki dla ich doskonałego obrazu.

Podstawowa idea tworzenia połączonego obrazu z wieloma ekspozycjami nie jest nowością w fotografii. Dopóki aparaty mają ograniczenia w zakresie standardowych zakresów, sprytni fotografowie hakerskowali sposoby na stworzenie najlepszego możliwego obrazu. Znakomity fotograf Ansel Adams używał technik uników i nagrywania, aby selektywnie odsłaniać swoje odbitki i tworzyć zadziwiająco bogate detale w obrazach, takich jak te przedstawione powyżej. Gdy fotografia cyfrowa była w końcu wystarczająco wydajna, aby rozwiązać ten problem, stworzono pierwsze typy plików HDR. Jednak typy plików HDR używane obecnie przez większość fotografów nie używają tej metody (tj. Przechwytywanie wielu ekspozycji w jednym pliku, poza zasięg zwykłego obrazowania). Większość tak zwanych obrazów "HDR" to w rzeczywistości wielokrotne ekspozycje połączone w obraz HDR, a następnie Ton odwzorowany w jeden standardowy obraz zakresu.

Wiele szczegółów dotyczących wysokiego poziomu szczegółowości High Dynamic Range znajduje się poza zasięgiem monitorów, drukarek CMYK i aparatów fotograficznych - te zwykłe nośniki po prostu nie mogą tworzyć obrazów, które można porównać z ilością danych obrazu, które ludzkie oko może uchwycić. Mapowanie tonów jest techniką tłumaczenia kolorów i wartości z medium HDR (na przykład tworzenia wielu ekspozycji SDR w programie Photoshop) i mapowania ich z powrotem do standardowego medium (jak zwykły plik obrazu). Ponieważ jest to tłumaczenie, obrazy odwzorowane tonalnie są czymś w rodzaju symulacja bogaty zakres wartości w formatach HDR, pomimo tego, że mogą jednocześnie tworzyć niesamowite detale w światłach i ciemnościach. Mimo to obrazy z odwzorowaniem tonów wchodzą w zakres technik HDR i dostają mylącą etykietę kocową HDR.

Jest to technika, którą większość fotografów nazywa obrazowaniem HDR, a nawet fotografią HDR. Jest to ważniejsze ze względu na to, że nowoczesne narzędzia do edycji zdjęć i aparaty cyfrowe ułatwiają fotografom domowym i hobbistycznym łatwiejsze tworzenie takich zdjęć..

Wiele nowoczesnych aplikacji do edycji obrazu ma procedury mapowania tonów, które umożliwiają łączenie wielu obrazów i tworzenie możliwie najlepszego obrazu z ich kombinacji, a także hacki i sprytne sposoby łączenia obrazów w celu tworzenia bogatych zdjęć z doskonałymi szczegółami. Te metody, z których część omówimy w przyszłych artykułach fotograficznych, są możliwe w Photoshopie, a nawet w wolnym oprogramowaniu, takim jak GIMP lub Paint.NET. Możesz tworzyć zdjęcia o dużej ekspozycji i wysokiej szczegółowości przez:

Łącząc wielokrotne ekspozycje z oprogramowaniem takim jak Photomatrix lub Photoshop's HDR Pro i mapowaniem tonalnym obrazu.
Łączenie wielu ekspozycji za pomocą kombinacji metod mieszania w wielu warstwach w zaawansowanych edytorach obrazów, takich jak GIMP.
Ręczne łączenie obszarów o wysokiej szczegółowości obrazów z maskami warstw, gumkami i unikaniem i nagrywaniem w programach takich jak Photoshop lub Paint.NET.

Nadal jesteś głodny, aby dowiedzieć się więcej o obrazowaniu HDR? Bądź na bieżąco Fotografia z How-To Geek, gdzie omówimy sposób ekspozycji na HDR i tworzenia bogatych obrazów HDR z tych ekspozycji w przyszłych artykułach.

Kredyty wizerunkowe: St Louis Arch Tone Zmapowany przez Kevina McCoya i Darxusa, dostępny na licencji Creative Commons. HDRI i St Pauls autorstwa Dean S. Pemberton, dostępne na licencji Creative Commons. Narażenie przez Nevit Dilmen, dostępne na licencji Creative Commons. Obraz HDR Wielkiego Kanionu autorstwa Diliffa, dostępny na licencji Creative Commons. Ansel Adams zdjęcie w domenie publicznej. Dundus Square autorstwa Marmoulak, dostępny na licencji Creative Commons.