Dlaczego tak trudno mówić o zdrowiu psychicznym
Tak chętnie dzielimy się szczegółami naszego życia fizycznego: nasza najnowsza dieta, zapotrzebowanie naszego dziecka na aparaty ortodontyczne, może członek rodziny borykający się z chorobami serca. Ale jeśli chodzi o chorobę psychiczną, wszystko jest w tajemnicy. Wstyd i piętno otaczające problemy zdrowia psychicznego, takie jak zaburzenia afektywne dwubiegunowe i stany lękowe, są największymi przeszkodami, jeśli chodzi o uzyskanie pomocy. Czas zacząć patrzeć na zdrowie psychiczne w taki sam sposób jak zdrowie fizyczne.
Ten artykuł jest częścią Dnia świadomości psychicznej How-To Geek. Możesz przeczytać więcej o tym, co tutaj robimy.
Złamałem łokieć, gdy miałem około siedmiu lat, potykając się o kamień na moim podwórku. Poszedłem prosto do moich rodziców, zaprowadzono mnie do izby przyjęć i natychmiast załatano. Ale kilka lat później, w czasie pierwszego ataku depresji, nie poszedłem do moich rodziców i nie dostałem pomocy medycznej, więc nie byłem natychmiast załatany. (Nie, że depresja jest łatwa do załatania, jeśli w ogóle.) To było nawet więcej w nagłym wypadku niż moje złamane ramię, ale nie myślałem, że jestem "chory", i wstydziłem się o tym rozmawiać lub nawet przyznać to sobie.
W przeciwieństwie do innych schorzeń, choroba psychiczna jest często postrzegana jako oznaka słabości. Nigdy nie powiemy komuś z rakiem piersi, żeby "po prostu przebrnęli" lub pracowali nad swoją siłą woli, ale taka jest rada dla osób z zaburzeniami odżywiania, problemami z uzależnieniami, depresją, lękiem i innymi problemami ze zdrowiem psychicznym. A osoby cierpiące na choroby psychiczne często uważają to za słabość. Dziennikarz Andrew Solomon mówi:
Ludzie wciąż uważają, że to wstyd, jeśli mają chorobę psychiczną. Myślą, że to pokazuje słabość jednostki. Myślą, że to pokazuje błąd. Jeśli to ich dzieci, które cierpią na chorobę psychiczną, uważają, że odzwierciedla ich porażkę jako rodziców.
Straciłem ludzi, których kochałem samobójstwem, i za każdym razem tylko najbliżsi członkowie rodziny i przyjaciele znali prawdziwą przyczynę śmierci. Może tych śmierci można było zapobiec, może nie. Ale nie mówimy wystarczająco dużo o zdrowiu psychicznym - a jeśli tak, to często jest za późno.
Ci z nas, którzy mają problemy ze zdrowiem psychicznym, którzy kiedykolwiek robią furorę, aby porozmawiać z kimś na ten temat, są narażeni na wątpliwości i krytykę. "Nie masz real niepokój, "ktoś raz powiedział mojemu przyjacielowi. "Masz tak wiele szczęścia, jak możesz być w depresji?" Powiedział kiedyś do mnie doradca (doradca!). Słyszałem też, że ludzie twierdzą, że ci, którzy popełniają samobójstwo, są po prostu samolubni, a inni z chorobą psychiczną "szukają po prostu uwagi".
Prawda jest taka, że choroba psychiczna izoluje zarówno osoby z chorobą psychiczną, jak i osoby im bliskie. To sprawia, że wszyscy czują się niekomfortowo. Jak powiedział Andrew Steward w swoim przemówieniu TEDxDU: "Kiedy ktoś łamie ich rękę, pędzimy, by podpisać ich obsadę. Kiedy zdiagnozowana jest choroba psychiczna, biegniemy w drugą stronę. "
Co gorsza, osoby cierpiące na choroby psychiczne często spotykają się z dyskryminacją lub nadużywaniem - nie tylko w miejscu pracy, ale także w społeczności i w szpitalach. Kiedy wiadomości łamią przestępczość lub gwałtowne incydenty, ludzie szybko pytają, czy dana osoba była schizofreniczna, depresyjna czy dwubiegunowa. "Tendencja do łączenia zbrodni ludzkich z diagnozami chorób psychicznych, które w rzeczywistości nie są powiązane z przestępczością, musi zniknąć" - mówi Solomon.
Nasz obecny system zdrowia psychicznego też niewiele nie pomaga, a tylko 41% dorosłych w USA, którzy mają stan zdrowia, otrzymało w zeszłym roku usługi w zakresie zdrowia psychicznego. Koszt leczenia może nie tylko być zbyt kosztowny, ale znalezienie psychiatry lub terapeuty, które naprawdę mogą cię leczyć, jest frustrująco trudne. W college'u, kiedy pierwszy raz szukałem pomocy, jeden psychiatra kontynuował ze mną podejście freudowskie i błędnie interpretował, jak sądzę, każdy związek, o którym wspomniałem, jakkolwiek nieznaczny. Kolejne mieszkanie powiedziało mi, że przepisał mi leki, ale nie "doradzało". Dzięki, bub.
Tego rodzaju rzeczy pozostawiają nas z zaburzeniami, czującymi się beznadziejnie i mniej skłonnymi do mówienia, ukrywania się w wstydu, niż szukania wsparcia. Według National Health Institute większość osób cierpiących na chorobę psychiczną czeka niemalże dekada po wystąpieniu objawów przed rozpoczęciem leczenia.
Ale choroba psychiczna jest jak każda przewlekła choroba fizyczna. Można nim zarządzać za pomocą poradnictwa i / lub leków, a będą dni zarówno dobre, jak i złe. Jako wyniszczające jak choroba psychiczna może być, nie jest ona - i nie powinna być - cechą charakterystyczną osoby bardziej niż, powiedzmy, uczulenia na pyłki lub wysokiego ciśnienia krwi powinno być.
Wszystko, co powiedział, rzeczy są poprawia się. W dzisiejszych czasach jest więcej świadomości problemów zdrowia psychicznego i więcej grup wsparcia, w dużej mierze dzięki internetowi. Wielu znanych ludzi mówi otwarcie o swoich doświadczeniach, takich jak Wil Wheaton o depresji i lęku, Społeczność twórca Dan Harmon na temat Aspergera i Carrie Fisher na temat zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.
Pomagają także tygodnie i miesiące związane z wieściami, takie jak miesiąc majowego poznania zdrowia psychicznego. Najlepszą rzeczą, jaką możemy zrobić, w każdym momencie, jest mówienie o chorobie psychicznej w sposób, w jaki mówimy o innych kwestiach związanych ze zdrowiem - otwarcie, z empatią i chęcią zrozumienia, oraz oddzielając to, co osoba cierpi, od osoby, którą jest sobą. . Jak mówi Mental Health America: "Dzielenie się jest kluczem do przełamania negatywnych postaw i błędnych wyobrażeń na temat chorób psychicznych oraz pokazania innym, że nie są osamotnieni w swoich uczuciach i symptomach." Pewnego dnia pozbędziemy się społecznego piętna, które otacza chorobę psychiczną. Będzie to wymagało pracy, ale mamy nadzieję, że ten dzień nadejdzie wkrótce.
Image Credit: Glanfranco Blanco / Flickr
