Jak fotografia działa z kamerami, obiektywami i innymi wytycznymi
Zdezorientowany przez tę cyfrową lustrzankę i cały żargon fotografii, który się z nią zgadza? Zapoznaj się z podstawami fotografii, dowiedz się, jak działa Twój aparat i jak może pomóc Ci robić lepsze zdjęcia.
Fotografia ma wszystko z nauką optyki - jak światło reaguje, gdy jest załamywane, wygięte i uchwycone przez światłoczułe materiały, takie jak klisze fotograficzne czy fotoczujniki w nowoczesnych aparatach cyfrowych. Dowiedz się, jak działa kamera - praktycznie jakikolwiek aparat - dzięki czemu możesz poprawić fotografię, niezależnie od tego, czy używasz lustrzanki, czy telefonu komórkowego, aby wykonać pracę.
Tylko to, co jest kamerą?
Około 400 pne do 300 pne starożytni filozofowie bardziej zaawansowanych naukowo kultur (takich jak Chiny i Grecja) byli jednymi z pierwszych narodów, którzy eksperymentowali z Camera Obscura projekt do tworzenia obrazów. Pomysł jest dość prosty - ustaw wystarczająco ciemną salę z niewielką ilością światła wpadającą przez dziurkę naprzeciw płaskiej płaszczyzny. Światło podróżuje liniami prostymi (eksperyment ten został użyty do udowodnienia tego), przecina się w otworze i tworzy obraz na płaskiej płaszczyźnie po drugiej stronie. Rezultatem jest odwrócona wersja obiektów przesłanych z przeciwnej strony dziurki - niesamowity cud i niesamowite naukowe odkrycie dla ludzi, którzy żyli ponad tysiąc lat przed "średnimi wiekami".
Aby zrozumieć współczesne kamery, możemy zacząć od camera obscura, przeskoczyć do przodu kilka tysięcy lat i zacząć mówić o pierwszych aparatach otworkowych. Używają tego samego prostego "ukłucia" światła, i tworzą obraz na płaszczyźnie światłoczułego materiału - zemulgowanej powierzchni, która reaguje chemicznie, gdy uderza światło. Dlatego podstawową ideą każdej kamery jest zbieranie światła i rejestrowanie go na jakimś fotoczułym filmie obiektowym, w przypadku starszych kamer i fotodetek, w przypadku cyfrowych.
Czy wszystko idzie szybciej niż prędkość światła?
Pytanie postawione powyżej jest rodzajem podstępu. Z fizyki wiemy, że prędkość światła w próżni jest stała, ograniczenie prędkości niemożliwe do przejścia. Jednak światło ma zabawną właściwość, w porównaniu do innych cząstek, takich jak neutrina, które poruszają się z tak szybkimi prędkościami - nie przechodzą one jednakowej prędkości przez każdy materiał. Powoli, zagina się lub załamuje, zmieniając właściwości, jak to się dzieje. "Prędkość światła" uciekająca ze środka gęstego słońca jest bolesnie powolna w porównaniu z neutrinami, które od nich uciekają. Światło może trwać tysiąclecia, aby uciec z jądra gwiazdy, podczas gdy neutrina stworzone przez gwiazdę reagują niemal bez echa i przelatują przez najgęstszą materię na poziomie 186 282 mil / sek, jakby ledwie tam była. "Wszystko dobrze i dobrze", możesz zapytać, "ale co to ma wspólnego z moim aparatem?"
Jest to ta sama właściwość światła, aby reagować z materią, która pozwala nam ją zginać, załamywać i ogniskować za pomocą nowoczesnych obiektywów fotograficznych. Ta sama podstawowa konstrukcja nie zmieniła się od kilku lat i obowiązują te same podstawowe zasady od momentu, w którym pierwsze soczewki zostały stworzone.
Ogniskowa długość i pozostawanie w centrum uwagi
Podczas gdy przez lata stały się bardziej zaawansowane, soczewki są w zasadzie prostymi przedmiotami - kawałkami szkła, które załamują światło i kierują je w kierunku płaszczyzny obrazu w kierunku tylnej części aparatu. W zależności od tego, jak kształtuje się szkło w soczewce, odległość, jaką musi pokonać krzyżujące się światło, musi być odpowiednio zbieżna na płaszczyźnie obrazu. Współczesne soczewki są mierzone w milimetrach i odnoszą się do tej odległości między obiektywem a punktem zbieżności na płaszczyźnie obrazu.
Ogniskowa wpływa również na rodzaj obrazu, który przechwytuje Twoja kamera. Bardzo krótka ogniskowa pozwoli fotografowi uchwycić szersze pole widzenia, podczas gdy bardzo długa ogniskowa (powiedzmy teleobiektyw) spowoduje obcięcie obszaru, który obrazujesz, do znacznie mniejszego okna.
Istnieją trzy podstawowe typy soczewek dla standardowych zdjęć lustrzanek. Oni są Normalna soczewki, Szeroki kąt soczewki, oraz Teleobiektyw soczewki. Każda z nich, poza tym, o czym już tu dyskutowano, ma inne zastrzeżenia, które pojawiają się wraz z ich użyciem.
- Obiektywy szerokokątne mają ogromne, 60-stopniowe kąty widzenia i są zwykle używane do skupiania się na obiekcie znajdującym się bliżej fotografa. Obiekty w soczewkach szerokokątnych mogą wydawać się zniekształcone, a także źle przedstawiać odległości między obiektami odległości i perspektywą ukośną na bliższych odległościach.
- Normalne soczewki to te, które najbliżej reprezentują "naturalne" obrazowanie podobne do tego, co uchwyci ludzkie oko. Kąt widzenia jest mniejszy niż soczewki szerokokątne, bez zniekształceń obiektów, odległości między obiektami i perspektywy.
- Obiektywy o długim ogniskowaniu są ogromne soczewki, które widzą miłośnicy fotografii, i są używane do powiększania obiektów na duże odległości. Mają najbardziej wąski kąt widzenia i są często używane do tworzenia ujęć z głębi ostrości i ujęć, w których obrazy tła są rozmyte, pozostawiając ostre obiekty pozostawiane na pierwszym planie.
W zależności od formatu użytego w fotografii zmieniają się ogniskowe dla soczewek normalnych, szerokokątnych i długich ostrych. Większość zwykłych cyfrowych aparatów fotograficznych używa formatu podobnego do kamer 35 mm, więc ogniskowe współczesnych lustrzanek cyfrowych są bardzo podobne do kamer filmowych z przeszłości (i dzisiaj, dla miłośników fotografii filmowej).
Przysłona i czas naświetlania
Ponieważ wiemy, że światło ma określoną prędkość, tylko skończona ilość jest obecna podczas robienia zdjęcia, a tylko ułamek tego sprawia, że przechodzi przez soczewkę do materiałów światłoczułych w obrębie. Ta ilość światła jest kontrolowana przez dwa główne narzędzia, które fotograf może dostosować - przysłonę i czas otwarcia migawki.
The otwór aparatu jest podobna do źrenicy oka. Jest to mniej więcej prosta dziura, która otwiera się szeroko lub zamyka szczelnie, aby umożliwić mniej lub więcej światła przez soczewki do receptorów foto. Jasne, dobrze oświetlone sceny wymagają minimalnego światła, więc przysłonę można ustawić na większą liczbę, aby umożliwić mniej światła. Ściemnianie scen wymaga więcej światła, aby uderzyć w czujniki obrazu w kamerze, więc ustawienie mniejszej liczby pozwoli na więcej światła. Każde ustawienie, często określane jako f-liczba, f-stop lub stop, zwykle pozwala na połowę światła jak ustawienie przed nim. Głębia ostrości zmienia się również przy ustawieniach liczby f, zwiększając mniejszą wartość przysłony użytej na zdjęciu.
Oprócz ustawienia przysłony, czas, przez jaki migawka pozostaje otwarta (aka, czas otwarcia migawki), aby umożliwić uderzenie światłem, światłoczułe materiały można również regulować. Dłuższa ekspozycja pozwala uzyskać więcej światła, szczególnie przy słabym oświetleniu, ale pozostawienie otwartej migawki przez dłuższy czas może spowodować ogromne różnice w fotografii. Ruchy tak małe, jak mimowolne drżenie ręki, mogą dramatycznie rozmazać obrazy przy dłuższych czasach otwarcia migawki, co wymaga użycia statywu lub mocnej płaszczyzny, aby kamera była włączona.
Używany w tandemie, długie czasy otwarcia migawki mogą kompensować mniejsze ustawienia przysłony, a także duże otwory przysłony kompensujące bardzo krótkie czasy otwarcia migawki. Każda kombinacja może dać zupełnie inny rezultat - dzięki czemu dużo światła w czasie może stworzyć zupełnie inny obraz, w porównaniu do umożliwienia dużej ilości światła przez większy otwór. Wynikowa kombinacja czasu otwarcia migawki i przysłony tworzy "ekspozycję" lub całkowitą ilość światła, która uderza w światłoczułe materiały, czy to czujniki, czy film.
Masz pytania lub komentarze dotyczące grafiki, zdjęć, typów plików lub Photoshopa? Wyślij swoje pytania na adres [email protected] i mogą one zostać wykorzystane w przyszłym artykule z serii How-To Geek Graphics.
Kredyty wizerunkowe: fotografowanie fotografa, autor naixn, dostępne pod Creative Commons. Camera Obscura, w domenie publicznej. Kamera otworkowa (po angielsku) wg Trassiorf, w domenie publicznej. Schemat gwiazdy typu słonecznego przez NASA, zakłada domenę publiczną i dozwolony użytek. Teliscope Galileusza wg Tamasflex, dostępne pod Creative Commons. Ogniskowa wg Henrik, dostępne pod Licencja GNU. Konica FT-1 wg Morven, dostępny pod Creative Commons. Schemat apetury wg Cbuckley i Dicklyon, dostępne pod Creative Commons. Ghost Bumpercar by Baccharus, dostępne pod Creative Commons. Windflower by Nevit Dilmen, dostępne pod Creative Commons.
