Jak rozpoznać te mylące uprawnienia do plików / udziału w systemie Windows 7

Czy kiedykolwiek próbowałeś wymyślić wszystkie uprawnienia w systemie Windows? Dostępne są uprawnienia udziału, uprawnienia NTFS, listy kontroli dostępu i inne. Oto, jak wszyscy pracują razem.

Identyfikator zabezpieczenia

Systemy operacyjne Windows używają identyfikatorów SID do reprezentowania wszystkich zasad bezpieczeństwa. Identyfikatory SID to tylko ciągi o zmiennej długości alfanumerycznych znaków reprezentujących komputery, użytkowników i grupy. Identyfikatory SID są dodawane do list ACL (list kontroli dostępu) za każdym razem, gdy przyznajesz uprawnienia użytkownika lub grupy do pliku lub folderu. Poza tym identyfikatory SID są zapisywane w ten sam sposób, w jaki wszystkie inne obiekty danych są binarnie. Jednak gdy zobaczysz identyfikator SID w Windows, zostanie wyświetlony przy użyciu bardziej czytelnej składni. Nieczęsto zdarza się, że zobaczysz jakąkolwiek formę identyfikatora SID w systemie Windows. Najczęstszym scenariuszem jest przyznawanie komuś uprawnień do zasobu, a następnie jego konto użytkownika jest usuwane, a następnie będzie wyświetlane jako identyfikator SID w liście ACL. Więc spójrzmy na typowy format, w którym zobaczysz identyfikatory SID w Windows.

Notacja, którą zobaczysz, przyjmuje pewną składnię, poniżej znajdują się różne części identyfikatora SID w tym zapisie.

1. Prefiks "S"
2. Numer wersji struktury
3. 48-bitowa wartość identyfikatora
4. Zmienna liczba 32-bitowych wartości podrzędnych lub względnego identyfikatora (RID)

Korzystając z mojego identyfikatora SID na poniższym obrazku, podzielimy poszczególne sekcje, aby uzyskać lepsze zrozumienie.

Struktura SID:

"S" - Pierwszym elementem identyfikatora SID jest zawsze "S". Jest to poprzedzone wszystkimi identyfikatorami SID i służy do informowania systemu Windows, że poniżej następuje identyfikator SID.
"1" - Drugim składnikiem identyfikatora SID jest numer wersji specyfikacji SID, jeśli specyfikacja SID miała ulec zmianie, zapewniłaby kompatybilność wsteczną. Od wersji Windows 7 i Server 2008 R2 specyfikacja SID wciąż znajduje się w pierwszej wersji.
"5" - Trzecia sekcja identyfikatora SID nosi nazwę Urząd identyfikacyjny. Określa, w jakim zakresie wygenerowano identyfikator SID. Możliwe wartości dla tych sekcji identyfikatora SID mogą być następujące:

1. 0 - Null Authority
2. 1 - Władza światowa
3. 2 - Władze lokalne
4. 3 - Władza twórców
5. 4 - Niepowtarzalny organ
6. 5 - Organ NT

"21" - Czwarty komponent jest podrzędny podrzędny 1, wartość "21" jest używana w czwartym polu, aby określić, że kolejne podsektory identyfikują maszynę lokalną lub domenę.
"1206375286-251249764-2214032401" - Są one nazywane, odpowiednio, podległymi organami 2,3 i 4. W naszym przykładzie jest to używane do identyfikacji lokalnego komputera, ale może być również identyfikatorem dla domeny.
"1000" - Podelement 5 jest ostatnim elementem w naszym identyfikatorze SID i jest nazywany RID (Identyfikator Względny), RID jest względny w stosunku do każdej zasady bezpieczeństwa, należy pamiętać, że wszelkie obiekty zdefiniowane przez użytkownika, te, które nie są wysyłane przez Microsoft, będą miały RID 1000 lub więcej.

Zasady bezpieczeństwa

Zasada bezpieczeństwa to wszystko, co ma przypisany identyfikator SID, mogą to być użytkownicy, komputery, a nawet grupy. Zasady bezpieczeństwa mogą być lokalne lub znajdować się w kontekście domeny. Zarządzasz lokalnymi zasadami bezpieczeństwa poprzez przystawkę Lokalni użytkownicy i grupy, w ramach zarządzania komputerem. Aby to zrobić, kliknij prawym przyciskiem myszy skrót komputera w menu Start i wybierz opcję Zarządzaj.

Aby dodać zasadę bezpieczeństwa nowego użytkownika, możesz przejść do folderu użytkowników i kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać nowego użytkownika.

Dwukrotne kliknięcie użytkownika pozwala dodać go do grupy zabezpieczeń na karcie Członek grupy.

Aby utworzyć nową grupę zabezpieczeń, przejdź do folderu Grupy po prawej stronie. Kliknij prawym przyciskiem myszy na białym polu i wybierz nową grupę.

Udostępnij uprawnienia i uprawnienie NTFS

W systemie Windows są dwa rodzaje uprawnień do plików i folderów, po pierwsze istnieją uprawnienia do udziałów, a po drugie są uprawnienia NTFS zwane również uprawnieniami bezpieczeństwa. Zwróć uwagę, że po domyślnym udostępnieniu folderu grupa "Wszyscy" otrzymuje uprawnienie do odczytu. Zabezpieczenia folderów są zwykle wykonywane przy użyciu uprawnienia Share i NTFS, w takim przypadku należy pamiętać, że zawsze obowiązuje najbardziej restrykcyjny, na przykład, jeśli uprawnienie do udostępniania jest ustawione na Everyone = Read (co jest domyślne), ale uprawnienie NTFS zezwala użytkownikom na dokonywanie zmian w pliku, prawo do udziału będzie miało pierwszeństwo, a użytkownicy nie będą mogli wprowadzać zmian. Po ustawieniu uprawnień LSASS (lokalny organ bezpieczeństwa) kontroluje dostęp do zasobu. Podczas logowania otrzymujesz token dostępu z jego identyfikatorem SID, a po przejściu do zasobu LSASS porównuje identyfikator SID dodany do listy kontroli dostępu (ACL) i jeśli identyfikator SID znajduje się na liście ACL, określa, czy zezwalaj lub odmawiaj dostępu. Bez względu na to, jakie uprawnienia używasz, istnieją różnice, więc przyjrzyjmy się, aby lepiej zrozumieć, kiedy powinniśmy użyć czego.

Udostępnij uprawnienia:

1. Dotyczy tylko użytkowników uzyskujących dostęp do zasobu przez sieć. Nie mają one zastosowania, jeśli logujesz się lokalnie, na przykład za pośrednictwem usług terminalowych.
2. Dotyczy to wszystkich plików i folderów we współużytkowanym zasobie. Jeśli chcesz zapewnić bardziej ziarnisty rodzaj schematu ograniczeń, oprócz uprawnień współużytkowania powinieneś używać uprawnień NTFS
3. Jeśli masz woluminy sformatowane w systemie plików FAT lub FAT32, będzie to jedyna dostępna forma ograniczenia, ponieważ uprawnienia NTFS nie są dostępne w tych systemach plików.

Uprawnienia NTFS:

1. Jedynym ograniczeniem uprawnień NTFS jest to, że można je ustawić tylko na woluminie sformatowanym do systemu plików NTFS
2. Pamiętaj, że system plików NTFS jest zbiorczy, co oznacza, że ​​efektywne uprawnienia użytkowników wynikają z połączenia przypisanych uprawnień użytkownika i uprawnień każdej grupy, do której użytkownik należy..

Nowe uprawnienia udziału

Windows 7 kupił nową "łatwą" technikę udostępniania. Opcje zmieniły się z odczytu, zmiany i pełnej kontroli na. Odczyt i odczyt / zapis. Pomysł był częścią mentalności całej grupy domowej i ułatwił udostępnianie folderu osobom, które nie znają komputera. Odbywa się to za pośrednictwem menu kontekstowego i łatwo udostępnia grupę domową.

Jeśli chcesz podzielić się z kimś, kto nie jest w grupie domowej, zawsze możesz wybrać opcję "Określone osoby ...". Który wywoła bardziej "skomplikowane" okno dialogowe. Gdzie można określić konkretnego użytkownika lub grupę.

Istnieją tylko dwa pozwolenia, jak wcześniej wspomniano, razem oferują schemat ochrony dla wszystkich folderów i plików.

1. Czytać uprawnieniem jest opcja "patrz, nie dotykaj". Odbiorcy mogą otwierać, ale nie modyfikować ani usuwać plików.
2. Odczyt / zapis jest opcją "zrób wszystko". Odbiorcy mogą otwierać, modyfikować lub usuwać pliki.

The Old School Way

Stare okno dialogowe akcji miało więcej opcji i dało nam opcję udostępniania folderu pod innym aliasem, pozwoliło nam ograniczyć liczbę jednoczesnych połączeń, a także skonfigurować buforowanie. Żadna z tych funkcji nie jest tracona w systemie Windows 7, ale raczej jest ukryta pod opcją "Zaawansowane udostępnianie". Po kliknięciu prawym przyciskiem myszy na folderze i przejściu do jego właściwości możesz znaleźć te ustawienia "Zaawansowane udostępnianie" na karcie udostępniania.

Jeśli klikniesz przycisk "Zaawansowane udostępnianie", który wymaga poświadczeń administratora lokalnego, możesz skonfigurować wszystkie ustawienia, które były Ci znane w poprzednich wersjach systemu Windows.

Jeśli klikniesz przycisk uprawnień, zobaczysz 3 ustawienia, które wszyscy znamy.

1. Czytać uprawnienie pozwala na przeglądanie i otwieranie plików i podkatalogów oraz uruchamianie aplikacji. Jednak nie pozwala na wprowadzanie jakichkolwiek zmian.
2. Modyfikować pozwolenie pozwala ci to zrobić Czytać uprawnienia pozwalają, dodaje także możliwość dodawania plików i podkatalogów, usuwania podfolderów i zmiany danych w plikach.
3. Pełna kontrola to "zrób wszystko" z klasycznych uprawnień, ponieważ pozwala ci na wykonywanie wszystkich poprzednich uprawnień. Ponadto zapewnia zaawansowaną zmianę uprawnień NTFS, dotyczy to tylko folderów NTFS

Uprawnienia NTFS

Zezwolenie NTFS pozwala na bardzo szczegółową kontrolę nad plikami i folderami. Przy tym ilość ziarnistości może zniechęcić przybysza. Można również ustawić uprawnienia NTFS zarówno dla pojedynczych plików, jak i dla poszczególnych folderów. Aby ustawić uprawnienia NTFS w pliku, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy i przejść do właściwości plików, w którym należy przejść do karty zabezpieczeń.

Aby edytować uprawnienia NTFS dla użytkownika lub grupy, kliknij przycisk edycji.

Jak widać, istnieje wiele uprawnień NTFS, więc możemy je rozbić. Najpierw przyjrzymy się uprawnieniom NTFS, które można ustawić w pliku.

1. Pełna kontrola umożliwia czytanie, pisanie, modyfikowanie, wykonywanie, zmianę atrybutów, uprawnień i przejęcie własności pliku.
2. Modyfikować pozwala na odczytywanie, zapisywanie, modyfikowanie, wykonywanie i zmienianie atrybutów pliku.
3. Odczyt i wykonanie pozwoli ci wyświetlić dane pliku, atrybuty, właściciela i uprawnienia, i uruchomić plik, jeśli jest to program.
4. Czytać pozwoli ci otworzyć plik, wyświetlić jego atrybuty, właściciela i uprawnienia.
5. pisać pozwoli Ci zapisywać dane w pliku, dołączać do pliku i czytać lub zmieniać jego atrybuty.

Uprawnienia NTFS dla folderów mają nieco inne opcje, więc przyjrzyjmy się im.

1. Pełna kontrola pozwala czytać, zapisywać, modyfikować i wykonywać pliki w folderze, zmieniać atrybuty, uprawnienia i przejmować własność folderu lub plików w obrębie.
2. Modyfikować pozwala na odczytywanie, zapisywanie, modyfikowanie i wykonywanie plików w folderze oraz zmianę atrybutów folderu lub plików wewnątrz.
3. Odczyt i wykonanie pozwoli ci wyświetlić zawartość folderu i wyświetlać dane, atrybuty, właściciela i uprawnienia dla plików w folderze oraz uruchamiać pliki w folderze.
4. Wyświetl zawartość folderu pozwoli ci wyświetlić zawartość folderu i wyświetlić dane, atrybuty, właściciela i uprawnienia do plików w folderze.
5. Czytać pozwoli ci wyświetlić dane pliku, atrybuty, właściciela i uprawnienia.
6. pisać pozwoli Ci zapisywać dane w pliku, dołączać do pliku i czytać lub zmieniać jego atrybuty.

Dokumentacja Microsoftu stwierdza również, że "Lista zawartości folderów" pozwala na uruchamianie plików w folderze, ale nadal będzie trzeba włączyć "Odczyt i wykonanie", aby to zrobić. To bardzo myląco udokumentowane pozwolenie.

streszczenie

Podsumowując, nazwy użytkowników i grupy są reprezentacjami alfanumerycznego łańcucha o nazwie SID (Security Identifier), Share i uprawnienia NTFS są powiązane z tymi identyfikatorami SID. Uprawnienia udziału są sprawdzane przez LSSAS tylko w przypadku dostępu do sieci, natomiast uprawnienia NTFS są ważne tylko na komputerach lokalnych. Mam nadzieję, że wszyscy dobrze rozumiesz, w jaki sposób wdrażane są zabezpieczenia plików i folderów w Windows 7. Jeśli masz jakieś pytania, wyślij je w komentarzach.