Jak instaluje się oprogramowanie i menedżerowie pakietów w systemie Linux
Instalowanie oprogramowania w systemie Linux obejmuje menedżerów pakietów i repozytoria oprogramowania, a nie pobieranie i uruchamianie plików .exe ze stron internetowych, takich jak Windows. Jeśli jesteś nowicjuszem w Linuksie, może się to wydawać dramatyczną zmianą kulturową.
Chociaż można skompilować i zainstalować wszystko samodzielnie w systemie Linux, menedżerowie pakietów są zaprojektowani tak, aby wykonywać całą pracę za Ciebie. Korzystanie z menedżera pakietów sprawia, że instalowanie i aktualizowanie oprogramowania jest łatwiejsze niż w systemie Windows.
Linux vs. Windows
Istnieje wiele różnych dystrybucji Linuksa i wielu różnych menedżerów pakietów. Linux jest zbudowany z oprogramowania open-source, co oznacza, że każda dystrybucja Linuksa kompiluje własne oprogramowanie z pożądanymi wersjami biblioteki i opcjami kompilacji. Kompilacje Aplikacje dla systemu Linux zazwyczaj nie działają w każdej dystrybucji - nawet gdyby mogły, instalacja byłaby utrudniona przez konkurencyjne formaty pakietów. Jeśli znajdziesz stronę z linkiem do aplikacji Linux, prawdopodobnie zobaczysz wiele linków do pobrania dla różnych formatów pakietów i Linuksa dystrybucje - zakładając, że strona internetowa aplikacji zawiera w ogóle wersje wstępnie skompilowane. Aplikacja może poprosić o pobranie kodu źródłowego i samodzielną kompilację.
Repozytoria oprogramowania
Użytkownicy Linuksa zwykle nie pobierają i nie instalują aplikacji ze stron internetowych aplikacji, takich jak użytkownicy Windows. Zamiast tego każda dystrybucja Linuksa obsługuje własne repozytoria oprogramowania. Te repozytoria zawierają pakiety oprogramowania specjalnie skompilowane dla każdej dystrybucji i wersji Linux. Na przykład, jeśli korzystasz z Ubuntu 12.04, używane repozytoria zawierają pakiety specjalnie skompilowane dla Ubuntu 12.04. Użytkownik Fedory używa repozytorium pełnego pakietów specjalnie skompilowanych dla ich wersji Fedory.
Menedżerowie pakietów
Pomyśl o menedżerze pakietów, takim jak sklep z aplikacjami mobilnymi - z tym wyjątkiem, że znajdowali się na długo przed tym, jak aplikacja przechowywała. Poinformuj menedżera pakietów, aby zainstalował oprogramowanie i automatycznie pobierze odpowiedni pakiet ze skonfigurowanych repozytoriów oprogramowania, zainstaluje go i skonfiguruje - wszystko bez konieczności klikania kreatorów lub wyszukiwania plików .exe na stronach internetowych. Po wydaniu aktualizacji menedżer pakietów zauważa i pobiera odpowiednią aktualizację. W przeciwieństwie do Windows, gdzie każda aplikacja musi mieć swój własny aktualizator, aby otrzymywać automatyczne aktualizacje, menedżer pakietów obsługuje aktualizacje dla całego zainstalowanego oprogramowania - zakładając, że zostały zainstalowane z repozytoriów oprogramowania.
Co to jest pakiet?
W przeciwieństwie do Windows, gdzie aplikacje są dostarczane w plikach instalatora .exe, które mogą zrobić wszystko, co im się podoba, Linux używa specjalnych formatów pakietów. Istnieje wiele rodzajów pakietów - w szczególności DEB w Debianie i Ubuntu oraz RPM w Fedorze, Red Hat i innych. Te pakiety są w zasadzie archiwami zawierającymi listę plików. Menedżer pakietów otwiera archiwum i instaluje pliki w lokalizacji określonej przez pakiet. Menedżer pakietów wie, które pliki należą do których pakietów - po odinstalowaniu pakietu menedżer pakietów dokładnie wie, które pliki w systemie należą do niego. System Windows nie ma pojęcia, jakie pliki należą do zainstalowanej aplikacji - pozwala instalatorom aplikacji samodzielnie zarządzać instalacją i deinstalacją.
Pakiety mogą również zawierać skrypty uruchamiane po zainstalowaniu i usunięciu pakietu, chociaż są one zazwyczaj używane do konfiguracji systemu i nie powodują przenoszenia plików do dowolnych lokalizacji.
Instalowanie oprogramowania w systemie Linux
Aby zainstalować oprogramowanie w systemie Linux, otwórz menedżera pakietów, wyszukaj oprogramowanie i powiedz menedżerowi pakietów, aby go zainstalował. Twój menedżer pakietów zajmie się resztą. Dystrybucje Linuksa często oferują wiele frontendów menedżerowi pakietów. Na przykład w systemie Ubuntu Centrum Oprogramowania Ubuntu, Menedżer aktualizacji, aplikacja Synaptic i polecenie apt-get używają apt-get i dpkg do pobierania i instalowania pakietów DEB. Możesz użyć dowolnego narzędzia, które ci się podoba - po prostu oferują różne interfejsy. Zwykle znajdziesz prosty graficzny menedżer pakietów w menu dystrybucji Linuksa.
Zaktualizuj opóźnienia
Jedną rzeczą, którą często zauważają nowi użytkownicy Linuksa w przypadku menedżerów pakietów i repozytoriów, jest opóźnienie, zanim nowe wersje oprogramowania dotrą do swoich systemów. Na przykład, po wydaniu nowej wersji Mozilla Firefox, użytkownicy Windowsa i Maca zdobędą ją z Mozilli. W systemie Linux twoja dystrybucja Linuksa musi spakować nową wersję i wypchnąć ją jako aktualizację. Jeśli otworzysz okno preferencji Firefoksa na Linuksie, zauważysz, że Firefox nie ma możliwości automatycznej aktualizacji (zakładając, że używasz wersji Firefoksa z repozytoriów dystrybucji Linuksa).
Możesz również pobrać i zainstalować aplikację samodzielnie - na przykład, pobierając Firefoksa bezpośrednio z Mozilli - ale może to wymagać skompilowania i zainstalowania oprogramowania ze źródła i usunięcia zalet menedżerów pakietów, takich jak automatyczne, scentralizowane aktualizacje zabezpieczeń.
Podczas gdy nowe wersje Firefoksa są priorytetem, ponieważ zawierają aktualizacje zabezpieczeń, inne aplikacje mogą nie zostać dostarczone tak szybko. Na przykład główna nowa wersja pakietu biurowego LibreOffice może nie zostać wydana jako aktualizacja dla bieżącej wersji twojej dystrybucji Linuksa. Aby uniknąć potencjalnej niestabilności i dać czas na testowanie, ta wersja może nie być dostępna aż do następnej głównej wersji twojej dystrybucji Linuksa - na przykład Ubuntu 12.10 - kiedy stanie się domyślną wersją w repozytoriach oprogramowania dystrybucji.
Aby rozwiązać ten problem, niektóre dystrybucje Linuksa, takie jak Arch Linux, oferują "cykliczne cykle wydań", w których nowe wersje oprogramowania są przesyłane do głównych repozytoriów oprogramowania. Może to powodować problemy - chociaż możesz chcieć nowych wersji aplikacji komputerowych, prawdopodobnie nie dbasz o nowe wersje narzędzi systemu niskiego poziomu, które mogłyby potencjalnie doprowadzić do niestabilności.
Ubuntu oferuje repozytorium backportów, które przenosi nowsze wersje znaczących pakietów do starszych dystrybucji, chociaż nie wszystkie nowe wersje trafiają do repozytorium backportów.
Inne repozytoria
Podczas gdy dystrybucje Linuksa są wysyłane ze wstępnie skonfigurowanymi własnymi repozytoriami, możesz również dodać inne repozytoria do swojego systemu. Gdy już to zrobisz, możesz zainstalować repozytoria oprogramowania z tego repozytorium i otrzymywać z niego aktualizacje za pomocą menedżera pakietów. Dodane repozytorium musi być zaprojektowane dla twojej dystrybucji Linuksa i menedżera pakietów.
Na przykład Ubuntu oferuje szeroką gamę osobistych archiwów paczek (PPA), które zawierają oprogramowanie skompilowane przez osoby i zespoły. Ubuntu nie gwarantuje stabilności ani bezpieczeństwa pakietów w tych repozytoriach, ale możesz dodać PPA od zaufanych osób, aby pobrać pakiety jeszcze nie w repozytorium Ubuntu - lub pobrać nowsze wersje istniejących pakietów.
Niektóre aplikacje innych firm również używają własnych repozytoriów oprogramowania. Na przykład, po zainstalowaniu Google Chrome w systemie Ubuntu, dodaje ono do systemu swoje własne repozytorium apt. Dzięki temu będziesz otrzymywać aktualizacje do przeglądarki Google Chrome za pośrednictwem Menedżera aktualizacji Ubuntu i standardowych narzędzi do instalacji oprogramowania.
